Uit onze geschiedenis kennen we het spel van allianties en ententes die aan het begin van de twintigste eeuw door Frankrijk, Engeland en Rusland werden gesmeed om Duitsland en zijn alliantie met Oostenrijk en Italië te counteren.

In de jaren 1970 verzandde de wereldeconomie in torenhoge belastingen, begrotingstekorten, overregulering, overheidsmonopolies en dure olie.

Er was een tijd, geen vijftien jaar geleden, toen de Europese Unie als een nieuwe wereldleider werd gezien. Ziedaar een landenclub die vreedzaam tien Oost-Europese landen en een rist kandidaat-landen tot het opgeven van de nationale soevereiniteit had bewogen.

Voor het eerst sinds lang staat de Europese Unie opnieuw voor actie in plaats van impasse. De betekenis van het Europese coronaplan is echter meer politiek dan economisch.

Soms zegt een week alles. Begin december lanceerde Waymo, een spin-off van Google, de eerste commerciële robottaxi in Arizona. Een week later deed Virgin Galactic vanuit Californië de eerste succesvolle testvlucht voor commerciële ruimtevaart.

Het Brexit akkoord is geen akkoord en brengt geen Brexit: het kan niet rekenen op een politieke meerderheid in het Verenigd Koninkrijk en het onttrekt dat koninkrijk niet aan de zwaartekracht van de Europese Unie.

De Italiaanse regering ligt op ramkoers met de Europese Commissie omdat ze het begrotingstekort laat oplopen tot 2,4 procent van het bruto binnenlands product (bbp). De vorige Italiaanse regering had nochtans beloofd het deficit in 2019 te zullen terugdringen tot 0,8 procent van het bbp...

Brexit-gesprekken in een zoveelste impasse, Italië budgettair op ramkoers met Brussel, Polen door het Hof van Justitie veroordeeld wegens schending van de rechtsstaat: dat was de vorige week van de Europese Unie.

Er zijn twee manieren om naar de wereld te kijken: door de bril van Davos, of door het prisma van München. In januari in Davos dobbelen wereldleiders en topondernemers over de staat van de wereldeconomie.