Naarmate de oorlog in Oekraïne en met Rusland aanhoudt, rijst steeds meer de vraag: quid China? Het bericht dat China militair materiaal aan het Poetinregime zou kunnen leveren, is voor velen een kantelpunt.

Uit onze geschiedenis kennen we het spel van allianties en ententes die aan het begin van de twintigste eeuw door Frankrijk, Engeland en Rusland werden gesmeed om Duitsland en zijn alliantie met Oostenrijk en Italië te counteren.

Is de klimaatbedreiging de nieuwe nucleaire bedreiging? Tijdens de originele Koude Oorlog, toen de VS en de voormalige Sovjetunie elkaar in alles en overal naar het leven stonden, konden ze elkaar nog vinden in kernwapenverdragen.

Wat een rotslechte week heeft de globalisering achter de rug. Terwijl het Suezkanaal letterlijk de internationale handel blokkeert, bewijst de Europese Unie elke dag de superioriteit van de natiestaat in het bestrijden van pandemie.

We schrijven 2030. Techneuten patenteren de ‘ultra-batterij’ die extreme prestaties combineert met grote duurzaamheid en automatisch bijladen. Hun uitvinding kan de mobiliteit en de elektriciteitsvoorziening heruitvinden.

Ons land heeft 2020 gespendeerd aan politieke impasse en pandemiebestrijding. Door de permanente crisis die alle wetten van de politieke zwaartekracht heeft opgeheven, beseffen we weinig hoezeer corona een kantelmoment voor de wereldorde inhoudt.

Niet alleen de Kerstman komt uit het buitenland maar ook onze kerstversiering lijken we vooral te importeren.

De vraag van het derde decennium van de 21ste eeuw is hoe de relatie tussen de Verenigde Staten en China zal consolideren. Voorbij is de fase van spontane globalisering, van wederzijdse economische winst en onderlinge politieke tolerantie.

We beleven een historische kantelbeweging in de wereldorde. Politieke vrijheid, economische vrijheid en handelsvrijheid zijn allemaal op de terugweg. De Verenigde Staten verzaken het mondiaal leiderschap dat ze sinds de implosie van de Sovjet-Unie hebben vervuld.