Naar een houdbaar en aanvaardbaar pensioensysteem
Twee gevaren bedreigen ons pensioenstelsel: immobilisme en onrust. De pensioenen vertegenwoordigen op dit ogenblik een impliciete schuld die bijna tweemaal zo groot is als ons BNP. Bij een ongewijzigd beleid zou deze impliciete schuld tegen 2060 naar verwachting oplopen tot zevenmaal het bedrag van het BNP. Het is duidelijk dat bij dit vooruitzicht alleen een gezamenlijke inspanning waar we allemaal eerlijk toe bijdragen, aanvaardbaar is. De hoeksteen van ons pensioenstelsel dat op basis van repartitie werkt, is het aantal werkenden per gepensioneerde. In de huidige context van demografische vergrijzing kan deze verhouding alleen worden gestabiliseerd door de beroepsloopbaan te verlengen. Wij pleiten voor een gedeelde inspanning tussen actieven en gepensioneerden bij de financiering van de pensioenen. Met deze collectieve inspanning bedoelen we niet dat de pensioenen moeten worden verlaagd, maar als we de huidige pensioenniveaus willen handhaven, zal er wel langer moeten worden gewerkt. We hebben een referentiescenario uitgewerkt waarin arbeid en leeftijd gezamenlijk evolueren op een manier die de economische afhankelijkheidsratio zou stabiliseren en dus het systeem van de wettelijke pensioenen op middellange en lange termijn in evenwicht zou houden. Dit scenario gaat uit van een geleidelijke uitstap uit de arbeidsmarkt via halftijdse banen vanaf 60 jaar.
