Op Vlaams niveau ligt er nu een 'startnota'. Ondertussen krijg ik de vraag 'Gaat deze coalitie niet sowieso mislukken?' Mijn -nochtans voorwaardelijk- antwoord: 'Wel, het kan ook dat ze goed besturen en daarvoor beloond worden' overtuigt niet iedereen...

Ik erger mij te pletter aan de schijnbare gelatenheid waarmee de sluipende Belgische regeringscrisis voortkabbelt. Ik ben niet ingewijd. Misschien staan de discrete informateurs aan de rand van de doorbraak.

Op zondag 26 mei bekenden bijna alle politici dat ze het signaal van de kiezer begrepen hadden: de toestand was ernstig, en ze zouden ernaar handelen. Zou het?

Als hoofdeconoom van de denktank Itinera ga ik regelmatig in debat met politici op de bühne. Maar ik spreek ook met kabinetsmedewerkers achter de schermen. De discussie buiten de schijnwerpers begint bijna zonder uitzondering over de imperfectie van het beleid.

De kiezer heeft gesproken. En wie de democratie ernstig neemt, zou nu eindelijk wakker moeten zijn. De voorbije maanden was er veel te doen over klimaatjongeren die op straat betoogden.

Begroting al drie jaar lang in overschot. Overheidsschuld minder dan zestig procent van het bruto binnenlands product. Stevige economische groei. Werkloosheid op laagterecord. Koopkracht stijgend. Pensioenen en gezondheidszorg bij de absolute wereldtop in alle rangschikkingen.