De Belgische arbeidsmarkt staat al vele jaren in paradoxale spreidstand tussen massawerkloosheid en openstaande vacatures. Die mismatch tussen vraag en aanbod wordt een wurggreep wanneer goede conjunctuur en uitstromende babyboomers vacatures naar een hoger plateau tillen.

De loonkostenhandicap is halfdood, maar de overleghandicap is springlevend. Dat is mijn conclusie bij het recentste rapport van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven.

Door de druk en de waan van de dag durven we in het publieke debat wel eens het bos door de bomen te missen. Aan die wetmatigheid ontsnapt ook niet de fameuze ‘taks-shift’. Neem de loonlasten.