Corona is geen oorlog
Oorlog is soms een nuttige metafoor om onze strijd tegen het coronavirus te beschrijven. De beeldspraak appelleert aan een besef van gedeeld lot, van individuele opoffering en van grootschalig leed. Ze onderstreept hoezeer we met vereende krachten en grote solidariteit de pandemie moeten bekampen. Ze kan een bevolking overtuigen tot gezonde gehoorzaamheid en volgzaamheid ten bate van de volksgezondheid.
Maar de vergelijking met een oorlog is misplaatst als ze dient als vrijgeleide voor grenzeloos schulden maken en eindeloos en zorgeloos geld pompen in de economie. Een echte oorlog betekent vernietiging van alle infrastructuur op grote schaal. Vrede betekent dan per definitie een gouden dagenraad van wederopbouw die een nieuwe groeitijd inluidt. Corona vernietigt alleen levens en banen. Er volgt geen spontane relance.
Een echte oorlog betekent totale mobilisatie van technologie, industrie en communicatie voor het verslaan van de vijand. Oorlog versnelt altijd de economische innovatie die daarna doorstroomt in nieuwe productiviteit in vredestijd. Na oorlog komt welvaart. Wij spenderen niet aan innovatie voor morgen maar aan het subsidiëren van het heden. Na corona komen schulden en een trage oorlog tegen de schulderfenis.
Een echte oorlog offert de oorlogvoerende generaties op voor de toekomstige generaties. De levende bevolking ondergaat ontberingen voor de jongste generaties die na de oorlog een reservoir van nieuw potentieel erven. Ons coronabeleid draait die generatielogica vooral om. De pensioenen gaan omhoog, de gezondheidszorg krijgt meer geld en bestaande bedrijven worden gered. De rekening is voor later, voor de jongeren.
Een echte oorlog liquideert vermogens, nivelleert ongelijkheid en ontwricht de familiale en culturele netwerken die rijkdom overdragen tussen generaties. Oorlog forceert een reset voor de hele samenleving. Ons monetair crisisbeleid doet al jaren het omgekeerde. Lage rente en gratis geld zijn doping voor de beurzen waar het geld van de gefortuneerden staat geparkeerd. Het zijn de modale spaarders die hun spaarrekening zien wegsmelten. Geen enkele belastingcorrectie kan die regressieve realiteit progressief maken.
Een echte oorlog betekent een dusdanig traumatisch verlies aan mensenlevens, bij de zwakkeren, de ouderen en de soldaten, dat samenlevingen nadien compenseren met een piek aan geboortes, verjonging en immigratie. Wij zijn een verouderende samenleving met een dalend geboortecijfer, immigratieaversie en een erfenis van probleemimmigratie. Na corona volgt talenten-schaarste, cultuurstrijd en demografisch verval.
Een echte oorlog smeedt eendracht. Oorlogsgeneraties gaan de vrede in met een dividend van onderlinge verstandhouding en gemeenschappelijk plichtsbesef. Dat voedt de politiek en het bestuur voor decennia, ten bate van nieuwe welvaart. De Europese Unie, de NAVO en de Koude Oorlog kwamen er dankzij de generaties die in de Tweede Oorlog hadden gevochten. Wij kennen politiek nihilisme, extremisme en populisme dat onder corona eerder verergert dan verbetert.
Te midden een kunstmatige economische implosie, met een overschot aan geld op de financiële markten, met een historisch lage rente, kunnen schulden de weg banen naar groei. Maar coronabeleid is geen oorlogsbeleid. We moeten niet denken dat alles spontaan zal verbeteren zolang we maar corona overbruggen. We mogen niet vergeten dat een deel van ons schuldenprobleem structureel is en ook na corona structurele begrotingsdiscipline vergt.
We moeten kiezen wat noodzakelijk is, wat duurzaam en strategisch is, wat crisismanagement is op korte termijn en wat succes maakt op lange termijn. We hebben de plicht om verstandig te investeren, maar we hebben niet de luxe om vrijblijvend te spenderen.
Weergave van column in Trends, geschreven in eigen naam.
Maar de vergelijking met een oorlog is misplaatst als ze dient als vrijgeleide voor grenzeloos schulden maken en eindeloos en zorgeloos geld pompen in de economie. Een echte oorlog betekent vernietiging van alle infrastructuur op grote schaal. Vrede betekent dan per definitie een gouden dagenraad van wederopbouw die een nieuwe groeitijd inluidt. Corona vernietigt alleen levens en banen. Er volgt geen spontane relance.
Een echte oorlog betekent totale mobilisatie van technologie, industrie en communicatie voor het verslaan van de vijand. Oorlog versnelt altijd de economische innovatie die daarna doorstroomt in nieuwe productiviteit in vredestijd. Na oorlog komt welvaart. Wij spenderen niet aan innovatie voor morgen maar aan het subsidiëren van het heden. Na corona komen schulden en een trage oorlog tegen de schulderfenis.
Geen reservoir van nieuw potentieel
Een echte oorlog offert de oorlogvoerende generaties op voor de toekomstige generaties. De levende bevolking ondergaat ontberingen voor de jongste generaties die na de oorlog een reservoir van nieuw potentieel erven. Ons coronabeleid draait die generatielogica vooral om. De pensioenen gaan omhoog, de gezondheidszorg krijgt meer geld en bestaande bedrijven worden gered. De rekening is voor later, voor de jongeren.
Een echte oorlog liquideert vermogens, nivelleert ongelijkheid en ontwricht de familiale en culturele netwerken die rijkdom overdragen tussen generaties. Oorlog forceert een reset voor de hele samenleving. Ons monetair crisisbeleid doet al jaren het omgekeerde. Lage rente en gratis geld zijn doping voor de beurzen waar het geld van de gefortuneerden staat geparkeerd. Het zijn de modale spaarders die hun spaarrekening zien wegsmelten. Geen enkele belastingcorrectie kan die regressieve realiteit progressief maken.
Een echte oorlog betekent een dusdanig traumatisch verlies aan mensenlevens, bij de zwakkeren, de ouderen en de soldaten, dat samenlevingen nadien compenseren met een piek aan geboortes, verjonging en immigratie. Wij zijn een verouderende samenleving met een dalend geboortecijfer, immigratieaversie en een erfenis van probleemimmigratie. Na corona volgt talenten-schaarste, cultuurstrijd en demografisch verval.
Een echte oorlog smeedt eendracht. Oorlogsgeneraties gaan de vrede in met een dividend van onderlinge verstandhouding en gemeenschappelijk plichtsbesef. Dat voedt de politiek en het bestuur voor decennia, ten bate van nieuwe welvaart. De Europese Unie, de NAVO en de Koude Oorlog kwamen er dankzij de generaties die in de Tweede Oorlog hadden gevochten. Wij kennen politiek nihilisme, extremisme en populisme dat onder corona eerder verergert dan verbetert.
Coronabeleid is geen oorlogsbeleid
Te midden een kunstmatige economische implosie, met een overschot aan geld op de financiële markten, met een historisch lage rente, kunnen schulden de weg banen naar groei. Maar coronabeleid is geen oorlogsbeleid. We moeten niet denken dat alles spontaan zal verbeteren zolang we maar corona overbruggen. We mogen niet vergeten dat een deel van ons schuldenprobleem structureel is en ook na corona structurele begrotingsdiscipline vergt.
We moeten kiezen wat noodzakelijk is, wat duurzaam en strategisch is, wat crisismanagement is op korte termijn en wat succes maakt op lange termijn. We hebben de plicht om verstandig te investeren, maar we hebben niet de luxe om vrijblijvend te spenderen.
Weergave van column in Trends, geschreven in eigen naam.
