De pandemie speelt met de demografie. De oversterfte van miljoenen coronadoden zal, voor het eerst sinds mensenheugenis, de levensverwachting doen dalen. Normaal een tijdelijke knik, met dank aan voortschrijdende wetenschap en technologie. Belangrijker is de domper op geboortes.

Het migratiebeleid komt sinds lang neer op een stop-and-gobeleid. Een langetermijnstrategie is er niet. Een samenhang met de economische cyclus wel: gaat het beter, dan is er meer nonchalance, gaat het minder, dan zijn er strengere immigratiebeperkingen.

Wat hebben de Amerikaanse president Donald Trump, de Britse premier Theresa May, PS-voorzitter Elio di Rupo en Teslabaas Elon Musk gemeen? Ze zijn allemaal gebiologeerd door de eindigheid van jobs. Voor Trump en May nemen immigranten jobs af van de eigen burgers.

Soms zijn de felle spots van een verkiezingsstrijd nodig om een fundamenteel maatschappelijk probleem uit de schaduw van politieke correctheid en fletse diplomatie te trekken.

De stroom immigranten naar West Europa blijft toenemen. Soms lijkt het wel of men uit alle probleemlanden aan de Europese deur aanklopt. De toevloed is zodanig dat het sociaal - economisch weefsel in het Westen dreigt in te storten.