Geld is de bloedbaan van globalisering. Een klein segment van ‘sub prime’ risicovolle en langlopende hypotheken in de Verenigde Staten was daarvoor de crisis. Versneden, verpakt en met kwaliteitslabel bekroond, waren die wereldwijd in kortlopende beleggingsproducten verspreid.

Bij de aanhef van elk nieuw jaar, perfect getimed om Davos te verstoren, heft Oxfam een klaagzang over de ongelijkheid aan.

Bij het begin van de coronacrisis stelde deze column de vraag of een globale pandemie een doorstart of het einde van de globalisering zou inluiden.

We beleven de val van de globalisering. Niet zozeer de realiteit van internationale handel en economische samenwerking, maar wel de geest van de globalisering is gesneuveld.

Met “het Rapport over de ongelijkheid in de wereld 2018”[1]proberen Thomas Piketty en zijn kompanen een vervolg te geven aan het grote succes van het boek “Kapitaal in de 21ste eeuw”.

Media krijgen nogal eens kritiek dat ze onvoldoende diversiteit van opinie aan bod laten.

Begin dit jaar werd de Chinese president Xi Jinping in Davos als een held gevierd omdat hij er publiekelijk de globalisering verdedigde en waarschuwde voor de gevaren van protectionisme.

Bij het begin van de 19e eeuw vond de Fransman Joseph Jacquard het weefgetouw uit door verschillende technieken met elkaar te combineren, waaronder een systeem met ponskaarten.