‘Het verbeteren van het concurrentievermogen van de Unie, het versterken van haar veerkracht en het bevorderen van de groene transitie zijn elkaar versterkende doelstellingen.’ Aldus de Europese politieke leiders vorige week na de EU-top in Brussel.

'Vermoeidheid' heet nu 'burn-out'. 'Verdriet' is een 'trauma'. 'Twijfel' is een 'identiteitscrisis'. 'Temperament' wordt 'toxisch' genoemd. Ben je onzeker? Dan zoek je een coach.

De federale regering torst een collectieve erfenis van begrotingslaksheid en hervormingszwakte. Ze wil op beide fronten een doorbraakregering worden, maar vervalt blijkbaar snel in die typisch Belgische combinatie van improvisatie en roekeloosheid in overheidsfinanciën.

Daar gaan we weer. Een nieuw rondje op de Oekraïnecarrousel. Aan de knoppen zit Donald Trump, de muziek komt uit het Kremlin, de Oekraïense president Zelensky en de Europese landen klampen zich vast om niet te vallen en zoeken in paniek de noodstop.

We leven in een tijd waarin we liever nadenken dan doen. We lezen boeken over succes, volgen podcasts met analyses, maken planningen, schema's en todolijsten. We analyseren alles, behalve ons uitstelgedrag. We zijn een samenleving geworden van denkers zonder startknop.

Toen wijlen premier Dehaene België moest saneren voor de toetreding tot de euro kon hij terugvallen op informele contacten met vakbondsleiders en werkgevers die sinds de jaren 1980 waren onderhouden, onder andere in het dorpje Poupehan.

Het Franse politieke moeras is momenteel onpeilbaar, maar de kans lijkt groot dat we aan het begin staan van een langgerekte fin de règne voor president Macron.

Vorige week gaf ik een keynote op de boekvoorstelling van het nieuwe boek van de Nationale Drugscommissaris Ine Van Wymersch. Ze schreef een kinderboek samen met juriste Fiene Van Den Abbeele waarin ze helder uitleggen op basis van een fictief verhaal hoe justitie werkt.