5G… met of zonder Huawei?
Naast de discussie over mogelijke gezondheidsgevolgen van een 5G netwerk, leeft er in vele landen ook een discussie over de mogelijke veiligheidsrisico’s bij de uitrol ervan. De complexiteit van dit nieuwe netwerk vergroot immers het belang en de afhankelijkheid van 3e partijen zoals leveranciers van infrastructuur en software. In tegenstelling tot de operatoren vallen deze spelers niet onder de huidige Telecommunicatie wetgeving waardoor lidstaten niet verplicht worden om hun integriteit en veiligheid te controleren. En net daar doemt het gevaar. Hoe zeer kunnen en willen we een leverancier van 5G zendmasten vertrouwen?
Zowel in de UK als in de EU is men voorzichtig. Boris Johnson maakte bekend dat de rol van Huawei in het Britse 5G netwerk zou beperkt worden tot de niet-kritieke onderdelen van de infrastructuur en ook enkel voor niet-strategische sectoren. En ook de Europese Commissie toonde haar bezorgdheid en stelde de nieuwe “5G Security Toolbox” voor, een lijst van mogelijke maatregelen die lidstaten kunnen nemen ter bescherming van hun 5G netwerk.
Deze recent voorgestelde toolbox spoort lidstaten aan om bij de uitrol van het nieuwe mobiele netwerk ook rekening te houden met het risicoprofiel van de leveranciers van de apparatuur. Hoewel er niet expliciet met de vinger gewezen wordt naar China of Huawei, verwijst een eerder gepubliceerde risico-meting wel naar de “dreiging uitgaande van leveranciers uit bepaalde niet-EU landen waar de overheid de informatie kan gebruiken als manier om toegang te krijgen tot kritieke middelen”. Laat dit nu net één van de beschuldigingen zijn van Amerikaans president Trump aan het adres van Huawei. Het Chinese bedrijf wordt sinds oktober 2019 dan ook volledig uitgesloten van de Amerikaanse markt en de Amerikaanse lobbymachine draait volle toeren om de bondgenoten te overtuigen hetzelfde te doen. De VS dreigt ermee geen informatie meer te delen met landen die wel gebruik maken van Huawei of andere Chinese apparatuur voor hun mobiele technologie. Ze waarschuwen immers voor het gebrek aan betrouwbaarheid voor alle informatie over het netwerk. Het voorzien van een zogenaamde “backdoor” door leveranciers van infrastructuur zou bovendien ook kunnen toelaten om het systeem plat te leggen tijdens een conflictsituatie of de soevereiniteit van een land in bepaalde beslissingen trachten te beperken. Zo wordt niet enkel de betrouwbaarheid maar ook de beschikbaarheid en de integriteit van netwerken gebouwd met Chinese apparatuur in vraag gesteld.
In een recente hoorzitting in het Federaal Parlement verklaarde Miguel De Bruycker (directeur van het Centrum voor Cybersecurity) dat een onderzoek bij ons geen bewijs heeft geleverd van mogelijke spionage. Waakzaamheid blijft echter op zijn plaats. Ook onze inlichtingendiensten (VVSE en ADIV) raden alertheid aan en Minister van Telecommunicatie Philippe De Backer is voorstander van het uitsluiten van ‘risicovolle’ leveranciers voor de cruciale onderdelen van onze 5G infrastructuur. Hiermee zou België het voorbeeld volgen van het Verenigd Koninkrijk maar ook van Nederland. In Australië, Japan, Nieuw Zeeland en Taiwan wordt Huawei volledig gebannen. In Thailand, Zuid-Korea maar ook Oostenrijk zijn er geen beperkingen voor Huawei. In Duitsland is de kwestie momenteel onderwerp van discussie. Een aantal parlementsleden dienden een wetsvoorstel in om Huawei uit de Duitse markt te weren maar China dreigt met tegenmaatregelen. Aangezien China Duitslands belangrijkste handelspartner is, zou dit Merkel economisch kunnen pijn doen.
Deze economische schade moet ook meegenomen worden in onze eigen denkoefening. Indien we beslissen om Huawei uit te sluiten van onze markt, betekent dit een significant uitstel voor de uitrol van 5G in België. De Europese deadline (minstens 1 grote stad voorzien van 5G in 2020) halen we in ieder geval niet maar elk uitstel kost geld. Het uitsluiten van een marktspeler betekent minder concurrentie in de markt en dus hogere prijzen voor de apparatuur. Deze hogere prijzen vertalen zich in hogere investeringskosten voor de operatoren en dus een aanzienlijke vertraging in de ontplooiing van het netwerk. Omdat 5G geacht wordt bij te dragen tot enorme economische groei vertaalt een uitstel van het 5G netwerk zich automatisch in een economische kost. Een studie uitgevoerd door Oxford Economics becijferde deze kost voor een aantal landen en kwam uit op cijfers tussen $2.8 miljard voor Australië en $21.9 miljard voor de VS. Hoewel de studie geen cijfers geeft voor België en ze bovendien met enige nuance dient te worden geïnterpreteerd (de studie werd besteld door Huawei), moeten we bij onze beslissing rekening houden met de mogelijke achterstand in technologische vooruitgang en het negatieve effect daarvan op onze economie.
Natuurlijk kan onze economie enkel maar groeien indien haar fundamenten stevig en solide zijn. In de nieuwe wereld die grotendeels gebaseerd is op mobiele technologie, is een veilig, betrouwbaar en integer netwerk van primordiaal belang. Indien deze voorwaarden niet voldaan zijn, is elke discussie over economische groei zinloos.
Zowel in de UK als in de EU is men voorzichtig. Boris Johnson maakte bekend dat de rol van Huawei in het Britse 5G netwerk zou beperkt worden tot de niet-kritieke onderdelen van de infrastructuur en ook enkel voor niet-strategische sectoren. En ook de Europese Commissie toonde haar bezorgdheid en stelde de nieuwe “5G Security Toolbox” voor, een lijst van mogelijke maatregelen die lidstaten kunnen nemen ter bescherming van hun 5G netwerk.
Deze recent voorgestelde toolbox spoort lidstaten aan om bij de uitrol van het nieuwe mobiele netwerk ook rekening te houden met het risicoprofiel van de leveranciers van de apparatuur. Hoewel er niet expliciet met de vinger gewezen wordt naar China of Huawei, verwijst een eerder gepubliceerde risico-meting wel naar de “dreiging uitgaande van leveranciers uit bepaalde niet-EU landen waar de overheid de informatie kan gebruiken als manier om toegang te krijgen tot kritieke middelen”. Laat dit nu net één van de beschuldigingen zijn van Amerikaans president Trump aan het adres van Huawei. Het Chinese bedrijf wordt sinds oktober 2019 dan ook volledig uitgesloten van de Amerikaanse markt en de Amerikaanse lobbymachine draait volle toeren om de bondgenoten te overtuigen hetzelfde te doen. De VS dreigt ermee geen informatie meer te delen met landen die wel gebruik maken van Huawei of andere Chinese apparatuur voor hun mobiele technologie. Ze waarschuwen immers voor het gebrek aan betrouwbaarheid voor alle informatie over het netwerk. Het voorzien van een zogenaamde “backdoor” door leveranciers van infrastructuur zou bovendien ook kunnen toelaten om het systeem plat te leggen tijdens een conflictsituatie of de soevereiniteit van een land in bepaalde beslissingen trachten te beperken. Zo wordt niet enkel de betrouwbaarheid maar ook de beschikbaarheid en de integriteit van netwerken gebouwd met Chinese apparatuur in vraag gesteld.
Waakzaamheid blijft nodig
In een recente hoorzitting in het Federaal Parlement verklaarde Miguel De Bruycker (directeur van het Centrum voor Cybersecurity) dat een onderzoek bij ons geen bewijs heeft geleverd van mogelijke spionage. Waakzaamheid blijft echter op zijn plaats. Ook onze inlichtingendiensten (VVSE en ADIV) raden alertheid aan en Minister van Telecommunicatie Philippe De Backer is voorstander van het uitsluiten van ‘risicovolle’ leveranciers voor de cruciale onderdelen van onze 5G infrastructuur. Hiermee zou België het voorbeeld volgen van het Verenigd Koninkrijk maar ook van Nederland. In Australië, Japan, Nieuw Zeeland en Taiwan wordt Huawei volledig gebannen. In Thailand, Zuid-Korea maar ook Oostenrijk zijn er geen beperkingen voor Huawei. In Duitsland is de kwestie momenteel onderwerp van discussie. Een aantal parlementsleden dienden een wetsvoorstel in om Huawei uit de Duitse markt te weren maar China dreigt met tegenmaatregelen. Aangezien China Duitslands belangrijkste handelspartner is, zou dit Merkel economisch kunnen pijn doen.
Uitstel voor uitrol 5G
Deze economische schade moet ook meegenomen worden in onze eigen denkoefening. Indien we beslissen om Huawei uit te sluiten van onze markt, betekent dit een significant uitstel voor de uitrol van 5G in België. De Europese deadline (minstens 1 grote stad voorzien van 5G in 2020) halen we in ieder geval niet maar elk uitstel kost geld. Het uitsluiten van een marktspeler betekent minder concurrentie in de markt en dus hogere prijzen voor de apparatuur. Deze hogere prijzen vertalen zich in hogere investeringskosten voor de operatoren en dus een aanzienlijke vertraging in de ontplooiing van het netwerk. Omdat 5G geacht wordt bij te dragen tot enorme economische groei vertaalt een uitstel van het 5G netwerk zich automatisch in een economische kost. Een studie uitgevoerd door Oxford Economics becijferde deze kost voor een aantal landen en kwam uit op cijfers tussen $2.8 miljard voor Australië en $21.9 miljard voor de VS. Hoewel de studie geen cijfers geeft voor België en ze bovendien met enige nuance dient te worden geïnterpreteerd (de studie werd besteld door Huawei), moeten we bij onze beslissing rekening houden met de mogelijke achterstand in technologische vooruitgang en het negatieve effect daarvan op onze economie.
Natuurlijk kan onze economie enkel maar groeien indien haar fundamenten stevig en solide zijn. In de nieuwe wereld die grotendeels gebaseerd is op mobiele technologie, is een veilig, betrouwbaar en integer netwerk van primordiaal belang. Indien deze voorwaarden niet voldaan zijn, is elke discussie over economische groei zinloos.
