Renovatie rentegevoeliger dan gedacht

Huisvesting is een erg belangrijke hefboom voor heel wat maatschappelijke uitdagingen: energie en klimaat, inclusie, de strijd tegen armoede...  Het ontbreekt ons land aan een samenhangende visie op bouwen en wonen. Onze ruimtelijke buffer is op; de versnippering belemmert onze bewegingsvrijheid. Ons huizenbestand is niet klaar voor de energietransitie; de kosten en baten van investeringen in renovatie zijn zeer ongelijk verdeeld. Onze woningen beantwoorden niet aan de woonbehoeftes van morgen, met veel meer ouderen en veel meer singles. Betaalbaar wonen én huren is nu al erg moeilijk geworden - en het woon- en bouwbeleid op alle overheidsniveaus is eerder een rem dan een duw in de goede richting.

Met de manier waarop het systeem zichzelf nu in stand houdt, kunnen we niet verder. Heilige huisjes houden de transitie tegen. Waar is de langetermijnplanning én -- vooral -- de sense of urgency en het bindende kader om effectief en collectief verandering te realiseren? Wie zal deze omslag coördineren, waarin zowel private als publieke actoren, zowel lokale als regionale overheden een rol dienen te spelen?

Wat die uitdagingen nog meer bemoeilijkt, is de stijgende rente. Met de schok in (Russische) gasprijzen bovenop de ontwrichting van de wereldwijde economie door het coronavirus nam de inflatie fel toe, en daarmee ook de rente. Fellow Johan Albrecht illustreert de impact daarvan op de vergunningen voor nieuwbouw én voor renovaties - met alle gevolgen van dien voor de al krappe huurmarkten.