#Radicalisme #Extremisme #Terrorisme
De Syriëstrijders zijn niet weg te denken uit het nieuws. Het jaar 2015 is nu al het jaar van de terreur in Europa. De aanslagen in Parijs, Kopenhagen en de dodelijke raid in Verviers hebben ons wakker geschud. Wat is radicalisme en waarin verschilt het van extremisme en terrorisme? Is het de schuld van de islam? Moeten we bang zijn? En vooral: wat kunnen we doen om het radicalisme en terrorisme in te dijken? Bilal Benyaich, senior fellow bij Itinera, heeft er een boekessay over geschreven
Wie zijn de Syriëstrijders?
In dit essay analyseert Bilal Benyaich de achtergrond van het islamitisch radicalisme en (gewelddadig) extremisme bij ons. Hij geeft aan wie de Syriëstrijders zijn, welke profielen we kunnen onderscheiden en wat hen drijft.
Ook wordt het beleid van de federale regering en van de gemeenschappen en gewesten kritisch tegen het licht gehouden.
Geen wonderoplossing, daarom meer ambitie dan ooit nodig
Benyaich waarschuwt: “een wonderoplossing bestaat niet. En de sociale, (geo)politieke, demografische, economische en religieuze uitdagingen en breuklijnen zijn – bij ons, en nog meer bij onze mediterrane buren – vandaag van dien aard dat we nog enige tijd - wellicht een generatie - geconfronteerd zullen blijven met opflakkeringen van gewelddadig extremisme, en dit in verschillende gedaanten.”
“Net daarom kunnen beleidsmakers over de verschillende beleidsniveaus heen niet ambitieus genoeg kunnen zijn in het uitwerken en afstemmen van maatregelen. Als die maatregelen redelijk en proportioneel zijn, dan verhoogt de kans op effectiviteit. Als alle beleidsniveaus en beleidsdomeinen een substantieel antwoord op radicalisering en gewelddadig extremisme uitwerken, en het lokale niveau dat het dichtst bij de burger staat als ankerpunt nemen, dan hebben we de rode draad meteen te pakken”, aldus Benyaich.
Repressie moet redelijk en proportioneel zijn
“Repressieve maatregelen zijn onontbeerlijk in de strijd tegen gewelddadig extremisme. Bestrijding van geweld is een essentiële overheidstaak in onze rechtsstaat. Het moet natuurlijk wel redelijk en proportioneel zijn. Om een maximaal effect te hebben, en om de basisbeginselen van de rechtsstaat en de democratie te vrijwaren.
Meer dan een tandje bijsteken voor preventie
“De grote afwezige intussen is een coherent preventief maatregelenpakket, zowel op federaal als op deelstatelijk beleidsniveau. Wat Vlaanderen betreft is de Vlaamse conceptnota ter preventie van radicalisering betrekkelijk vaag doch een eerste aanzet. De belangrijkste hefbomen ter preventie van radicalisme en gewelddadig extremisme liggen duidelijk op deelstatelijk beleidsniveau. Het gaat dan onder meer over welzijnswerk, justitieel welzijnsbeleid, onderwijs, werk en een beter islambeleid. Er ligt nog veel ruimte voor beleid.”, aldus Bilal Benyaich.
Wie zijn de Syriëstrijders?
In dit essay analyseert Bilal Benyaich de achtergrond van het islamitisch radicalisme en (gewelddadig) extremisme bij ons. Hij geeft aan wie de Syriëstrijders zijn, welke profielen we kunnen onderscheiden en wat hen drijft.
Ook wordt het beleid van de federale regering en van de gemeenschappen en gewesten kritisch tegen het licht gehouden.
Geen wonderoplossing, daarom meer ambitie dan ooit nodig
Benyaich waarschuwt: “een wonderoplossing bestaat niet. En de sociale, (geo)politieke, demografische, economische en religieuze uitdagingen en breuklijnen zijn – bij ons, en nog meer bij onze mediterrane buren – vandaag van dien aard dat we nog enige tijd - wellicht een generatie - geconfronteerd zullen blijven met opflakkeringen van gewelddadig extremisme, en dit in verschillende gedaanten.”
“Net daarom kunnen beleidsmakers over de verschillende beleidsniveaus heen niet ambitieus genoeg kunnen zijn in het uitwerken en afstemmen van maatregelen. Als die maatregelen redelijk en proportioneel zijn, dan verhoogt de kans op effectiviteit. Als alle beleidsniveaus en beleidsdomeinen een substantieel antwoord op radicalisering en gewelddadig extremisme uitwerken, en het lokale niveau dat het dichtst bij de burger staat als ankerpunt nemen, dan hebben we de rode draad meteen te pakken”, aldus Benyaich.
Repressie moet redelijk en proportioneel zijn
“Repressieve maatregelen zijn onontbeerlijk in de strijd tegen gewelddadig extremisme. Bestrijding van geweld is een essentiële overheidstaak in onze rechtsstaat. Het moet natuurlijk wel redelijk en proportioneel zijn. Om een maximaal effect te hebben, en om de basisbeginselen van de rechtsstaat en de democratie te vrijwaren.
Meer dan een tandje bijsteken voor preventie
“De grote afwezige intussen is een coherent preventief maatregelenpakket, zowel op federaal als op deelstatelijk beleidsniveau. Wat Vlaanderen betreft is de Vlaamse conceptnota ter preventie van radicalisering betrekkelijk vaag doch een eerste aanzet. De belangrijkste hefbomen ter preventie van radicalisme en gewelddadig extremisme liggen duidelijk op deelstatelijk beleidsniveau. Het gaat dan onder meer over welzijnswerk, justitieel welzijnsbeleid, onderwijs, werk en een beter islambeleid. Er ligt nog veel ruimte voor beleid.”, aldus Bilal Benyaich.
